Φεύγω τις νύχτες, δραπετεύω απ' τη ζωή γλιστρώντας έξω από μισάνοιχτο παράθυρο και βολοδέρνω μες του δρόμου τη σιωπή μες του ονείρου το αχανές δωμάτιο Οι μέρες μοιάζουν, διάφανες περνούν όταν φιγούρες κάποιων άλλων υποδύομαι κι οι ώρες μακρινές θωρούν όσο απ' τον πυρήνα μου απομακρύνομαι Οι γύρω να με νιώσουν δε μπορούν Σαν εξηγώ τις αποδράσεις μου γελούν μα, δεν πειράζει, μου αρκεί σαν με ακούν το τίποτα να διηγούμαι κι απορούν

Σαν τον καθρέφτη σου κοιτάς και απορείς διάλογο με τον εαυτό αποπειράσου Προσπάθησες άραγε ποτέ σου για να δεις πέρα από τις αλυσίδες που απ' ανέκαθεν φορείς; Ταγέρ, κοστούμια, παντελόνια και καλσόν Θάνατος γύρω και στο πιάτο σου ζαμπόν ώσπου μια μέρα αξημέρωτη θυμήθηκες πως για δυο ένδοξες πατούσες ξεπουλήθηκες Τώρα γυρίζεις στο σκοτάδι μονάχος μέσα στην άγνοια του φαίνεσθαι και χάνεσαι δίχως ουσία, δίχως βάπτισμα πυρός όσο απ' τη μικρή σου τη ζωή απομακρύνεσαι

Με τα καλά νέα ο πόνος αποδομήθηκε Σαν κομμάτια που πέσαν Σα σάρκες που ξεκόλλησαν στο άκουσμα της είδησης Αυτοπροσδιορισμός ο πόνος Έγινε χρόνος Ταυτότητα Δέρμα Και τώρα Σα να μην ξέρω τι να κάμω Σα να αποκαθορίστηκα Με τα καλά αυτά νέα

Κι ας πούμε πως κατάφερνα ν' ανέβω στη σκηνή και να 'χω τα φώτα όλου του κόσμου στραμμένα πάνω μου Τότε θα με τελείωνε θαρρώ η συνειδητοποίηση πως δεν προφταίνω πια όσο κι αν τρέξω να γυρίσω πίσω και να δω για μια τελευταία φορά από τη θέα του εξώστη

Γι' αυτό μοχθώ Στο συνειδητό χρόνο που 'χω διανύσει; Να συντηρώ μια ανάμνηση; Μια καρφίτσα Αντίκα σκουριασμένη στο πέτο Πιο ορατή, πιο εμφανής Από ελέφαντα που βαδίζει σε νεκρή πεδιάδα Η αντίσταση της συνήθειας Είναι το φρένο στο κατώφλι της πύλης προς την ελευθερία

Μη με ρωτάς Πόσοι φύγανε Σε τούτο πάνω το στρώμα Μη με ρωτάς Γιατί μου θυμίζεις Πως θα χαθώ μια μέρα Κι όχι τίποτ' άλλο Θέλω να χαθώ Πάνω σ' ένα στρώμα λευκό Περισσότερο γαλήνιο Παρά άνετο

Οι δαίμονες έρχονται Τις νύχτες που 'χει άπνοια Ανενόχλητοι γλιστρούν Ανάμεσα στα κενά Και τις χαραμάδες Ακονίζουν τα νύχια τους Πάνω στα μαλλιά σου Χαράσσουν το δέρμα σου Ζωγραφίζουν πεπρωμένα Κλείσε όσες χαραμάδες θέλεις Με κορδέλες και υφάσματα Όσο αναβάλλεις τον καθρέπτη Επισκέπτες θα 'χεις Κάθε βράδυ με άπνοια

Απεικονιστικές Νεφρό Θώρακας Πνεύμονες Εγκέφαλος Δείκτες Γωνίες Όψεις Φαινόμενα Δεύτερος χρόνος Γιατροί Εξετάσεις Εξετάσεις Κι άλλες εξετάσεις Αποτελέσματα - Τι κατάλαβες; - Πως μια μέρα θα πεθάνω.

Τώρα που κάμποσες προνομιούχες ρυτίδες Διηγούνται την ιστορία μου Και τα χρόνια που διήνυσα Σαν ουλές είναι εμφανή Δεν ανταποκρίθηκα Καθώς δε βρήκα αίτημα Έζησα την απόλυτη ολοκλήρωση Την ικανοποίηση πάσης επιθυμίας Την απουσία ανάγκης Για θέση νέων στόχων Το τελεστικό κλείσιμο Είμαι έτοιμος να αποχωρήσω Πλήρης Ελεύθερος Αφανής

ανασκόπηση Archives

Q: Κίνηση (μέρος β)

Το ταξίδι της εσωτερικής ελευθερίας ενέχει κάποια βία μόνον ως πέρασμα Το μονοπάτι της συνείδησης περιέχει όση οδύνη χρειάζεται για να επέλθει η υπέρβαση αυτής Ο δρόμος της γαλήνης περιλαμβάνει βάρη ασήκωτα έως εκείνα ν' απελευθερωθούν Η κίνηση κοινός παρονομαστής Τα στάδια ατελεύτητα Ο προορισμός άγνωστος και πιθανώς δια παντός δυσόρατος Κι εμείς το χρόνο δημιουργήσαμε Μιαν αντίστροφη μέτρηση που φοβούμαστε περισσότερο από το παρόν και την ύπαρξή μας Κι εγώ ως μονάδα δεν υπάρχω επιβεβαιώνοντας Ορίζοντας την κίνηση που χώρο και χρόνο δε φοβάται