Άν θρωποι
Η ηλικία μου δε με καθορίζει
Το φύλο μου δε με χαρακτηρίζει
Η όψη μου δεν έχει σημασία
Σε έναν ανθρωποκρατούμενο κόσμο που φλέγεται
Το μόνο που ίσως σημαίνει κάτι
Είναι η ανθρωπιά
Ιαν 2020
Σήμερα
Πίνω
Και λιώνω
Κομμάτια επώδυνα
Η ζωή σε καθοδική κλίση
Η βλάβη
Αγαπώ τους ανθρώπους
Κι ας είμαστε βλαμμένοι
Από πληγές
Από πόνο
Ψυχεδέλεια
Τελικά η παράνοια χρειάζεται
Να υπάρχει
Να επικρατεί της λογικής ενίοτε
Γιατί μόνο έτσι
Συμμετρία
Το πόδι
Το κουτσό
Είναι κόκκινο
Και γέρνει τη ζυγαριά
Σπόρος
Ένα μέρος του καρπού φαγώθηκε
Και τα υπολείμματα με τον καιρό σάπισαν
Έχασαν το χρώμα τους, τη γεύση, την ευωδιά
Έλιωσαν κι εξαφανίστηκαν
Αποκαθήλωση
Δεν έχω κάτι να σου κρύψω
Κι αν αυτό που βλέπεις δε σου φτάνει
Μη μ’ αδικείς
Δε φταίω