Άν θρωποι
Η ηλικία μου δε με καθορίζει
Το φύλο μου δε με χαρακτηρίζει
Η όψη μου δεν έχει σημασία
Σε έναν ανθρωποκρατούμενο κόσμο που φλέγεται
Το μόνο που ίσως σημαίνει κάτι
Είναι η ανθρωπιά
Ιανουάριος 2020
Το αρνητικό και το θετικό
Κάποτε
Κάπου σε μία παιδική χαρά
Σε μία γωνιά του κήπου
Έκαναν τραμπάλα δύο πλάσματα
Πτήσεις
Εικόνες
Που ταξίδεψαν
Από το κάποτε
Από την εφήμερη ευτυχία
Κλωστάνθρωποι
Οι κλωστάνρωποι
Ζουν σ’ έναν απόμερο αχυρώνα
Είναι ξύλινοι
Κι έχουν κλωστές στα χέρια
Φροντίδα
Πιάνε με απαλά
Πονάω παντού
Έμαθα να πονάω
Αμφίδρομα
Ευχές
Μη μου εύχεσαι
Για όσα χρειάζεται προσπάθεια
Δως μου λόγο
Μα
Παραλήρημα
Περνάει ο καιρός.
Απομακρύνομαι από μνήμες, πλησιάζω νέες
Κι ενδιάμεσα διανύω ανάσες μετρημένες
Σ’ έναν κύκλο που μοιάζει με σπείρα