Γι' αυτό μοχθώ Στο συνειδητό χρόνο που 'χω διανύσει; Να συντηρώ μια ανάμνηση; Μια καρφίτσα Αντίκα σκουριασμένη στο πέτο Πιο ορατή, πιο εμφανής Από ελέφαντα που βαδίζει σε νεκρή πεδιάδα Η αντίσταση της συνήθειας Είναι το φρένο στο κατώφλι της πύλης προς την ελευθερία

Το παρελθόν είναι νοσταλγία ή λύπη Το μέλλον είναι επιθυμία ή φόβος Το παρόν είναι ζωή κι ενέργεια Ένα κουνούπι ήπιε λίγο αίμα Κι απομακρύνθηκε ανυποψίαστο Μέχρι που βρέθηκε στο δρόμο της γάτας Και δίχως λύπη ή νοσταλγία Φόβο ή επιθυμία Χάθηκε για πάντα

Υπάρχουν κάτι λέξεις-ταμπού Που καθώς γλιστρούν πάνω στο σάλιο της γλώσσας σου Μάγουλα κοκκινίζουν και φρύδια ανυψώνονται Υπάρχει κι ένας φόβος, μάλλον συνεχής Μήπως στην κοινωνική εικόνα τέτοιες λέξεις χρεωθείς Εκτός κι αν είσαι ποιητής Αγαπούμε την τέχνη με όρους Με συλλογικές θεωρίες καθωσπρεπισμού που όρια θέτουν Στη σύλληψη και την αντίληψη Η ελευθερία του λόγου είναι πρωτίστως εσωτερική κατάκτηση Με λέξεις κι ευθύνες ευρύτερες να τη συνοδεύουν Μα, ελαχιστοποιημένες τις ευαισθησίες του σμιλευμένου αυτιού Ο φόβος καταπιέζει Η αγάπη απλώνει Ο θυμός απαιτεί Η ελπίδα προσδοκά Η ζωή κυλά Ο θάνατος περιμένει

Μακάρι να 'χα μια αλήθεια να μεταφέρω ευχάριστη, φωτεινή σαν την ανατολή του ηλίου Είναι κάτι μέρες σαν τις τελευταίες Σαν τελευταίες Μα είναι κι εκείνες Που θα βρίσκουμε το κουράγιο Θα προσπαθούμε Και θα τα καταφέρουμε Κι αν δε τα καταφέρουμε Θα 'χουμε προσπαθήσει Κι άμα χαθούμε Θα είναι με ένα χαμόγελο χαραγμένο βαθύτατα στα πρόσωπά μας

Σβήνει ξανά η μέρα Στο κρύο δωμάτιο Ένα γυάλινο κουτί συγκρατεί όσα Μια λεπτή φωνούλα μου ψιθυρίζει Δε νιώθω πια Όλα το κουτί τα κράτησε Κι εγώ χαζεύω Ψυχή και σωθικά Να τρεμοπαίζουν πανικόβλητα Στην εύθραυστη φυλακή τους

Ζωή / Ύπαρξη Archives - Σελίδα 3 από 16

Q: Υπομονή (μέρος β)

Η γιαγιά Υπομονή περίμενε το τρένο της κάθαρσης καθήμενη απάνου στις ράγες σε στάση διαλογισμού Μέχρι που πέρασε το σπουργίτι πεταρίζοντας παράπλευρα στο αυτί της και της είπε πως Το τρένο δεν περνάει πια από 'δώ

Q: Κίνηση (μέρος β)

Το ταξίδι της εσωτερικής ελευθερίας ενέχει κάποια βία μόνον ως πέρασμα Το μονοπάτι της συνείδησης περιέχει όση οδύνη χρειάζεται για να επέλθει η υπέρβαση αυτής Ο δρόμος της γαλήνης περιλαμβάνει βάρη ασήκωτα έως εκείνα ν' απελευθερωθούν Η κίνηση κοινός παρονομαστής Τα στάδια ατελεύτητα Ο προορισμός άγνωστος και πιθανώς δια παντός δυσόρατος Κι εμείς το χρόνο δημιουργήσαμε Μιαν αντίστροφη μέτρηση που φοβούμαστε περισσότερο από το παρόν και την ύπαρξή μας Κι εγώ ως μονάδα δεν υπάρχω επιβεβαιώνοντας Ορίζοντας την κίνηση που χώρο και χρόνο δε φοβάται

Q: Αστική ζούγκλα

Κουτάκια Παντού άνθρωποι Και κουτάκια Περισσότερο τσιμέντο Ξύλο κάθε λογής Ζωή στατική Ελάχιστη Κίνηση Παντού κίνηση Στους δρόμους, τις αγορές Στα πεζοδρόμια και τις πλατείες Τις επιθυμίες μας Κίνηση ορμητική Σφοδρή Είδη Διαφορετικά όντα Στους δρόμους, τα σπίτια Τα χωράφια, τις αγορές Στα πεζοδρόμια και τις πλατείες Δίποδα, τετράποδα, πτηνά Να υιοθετούνται Και κάτι τζίτζικες Να φωνάζουν πως ήρθε το καλοκαίρι Στην αστική ζούγκλα Κοντοζυγώνουν καύσωνες Πύρινες μέρες Που θα σκεφτεί κανείς Πως όσο σκαρφαλώνεις τοίχους Εκείνοι θα ψηλώνουν Κι εσύ θα γλιστράς