Takes time to figure out Listen to your guts Embrace the darkness You need to calm down Reach out your arms to what scares you To let the demons go Take it easy Take life easy Take death easy Not gonna live forever anyway No matter how hard you try Not gonna make it out of here alive Gonna get out soon Gonna get out sooner Maybe this is the only path To make them understand Save yourself Save the younger Save the world From us

Λίγο το αλκοόλ Λίγο η μέρα Λίγο οι καταστάσεις

Ξέρεις πόσοι άνθρωποι νοιάζονται στα λόγια; Και να δεις, όταν έρχεται η δυσκολία είσαι μόνος Εσύ και το κουφάρι σου Έτσι γεννιέσαι κι έτσι φεύγεις Εσύ με το κουφάρι σου Και οι γύρω κομπάρσοι Που το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι η ύπαρξη σου Με την απουσία τους Μέχρι να ξεχαστείς οριστικά

Αν δεν υπήρχε ο Χίτλερ θα ήμουν τέχνη Και θα αναγνώριζα Τα πρόσωπα τον ανθρώπων Σκυθρωπά σαν είναι Θα κοιτούσα πίσω από τα μάτια Τα μικρά πάθη Τον μεγάλο πόνο Τον συναισθηματικό αυτισμό Της λήθης Της καμένης γης Στο ασημένιο φεγγαρόφως Του Εωσφόρου Η πορτοκαλί ιστορία Για έναν γάτο Και μια ομάδα ηθοποιών Πεζή Σαν τα λόγια μας Τις ιδέες Τα πράγματα Τους φόβους Το δρόμο της επιστροφής Με ασφάλεια Μη στραβοπατήσουμε στην άβυσσο Και χαθούμε στα εδάφη Ξεχνώντας

Πίνω Και λιώνω Κομμάτια επώδυνα Η ζωή σε καθοδική κλίση Το οινόπνευμα με καθαρίζει Απολυμαίνει τις πληγές που γλείφω Κάθε Δευτέρα Σε εκείνη την άνετη πολυθρόνα Φτιαγμένη από καρφιά Που εισέρχονται στο σώμα Άλλοτε απαλά Κι άλλοτε πληγώνουν Άλλοτε ανεπάρκεια Κι άλλοτε θρίαμβος Μην πίνεις Γιατί Δεν πιάνουν τα χάπια Και βουλιάζεις στο βούρκο της πραγματικότητας Κάθε φορά ολοένα και περισσότερο Κάποια στιγμή δε θα υπάρχει επιστροφή Από το μαύρο Την συνουσία του άσχημου Που μορφή παίρνει μόνο στο νου σου Και καταρρέουν πόλεις Πλανήτες Μέχρι να δεις την απλότητα Να αφαιρέσεις το θόρυβο Και να μείνει μόνο Ένα γλυκό αγκάθι Που σε οδήγησε στο σήμερα Εκεί μείνε

Αγαπώ τους ανθρώπους Κι ας είμαστε βλαμμένοι Από πληγές Από πόνο Από αγάπη που δεν ταίριαξε Από προσφορά περιττή Κι ας θέλαμε μια αγκαλιά Κι ας πήραμε σφαλιάρα Από άλλους Πληγωμένους Μη έτοιμους Κουτσούς Το πένθος αιώνιο φαντάζει σαν το κοιτάς Μα κάπου κάπου Μη ξεχνάς να κοιτάς και τον ήλιο Εκεί μόνο θα βρεις Την υπέρτατη αλήθεια Γιατί στο φως όλα φαίνονται Τόσο έντονα Και τόσο μάταια Τόσο άδεια Σαν τα μάτια των ανθρώπων στα νεκροταφεία Και σε κάθε μέρος Που συνυπάρχουν Που συναντιούνται Ο θάνατος και η ζωή Το νόημα και η ματαιότητα του σήμερα Η θλίψη από τη χαρά Απέχει ένα χιλιοστό Μία γραμμή Μία ρυτίδα Που δεν είδες Μα θα δεις Σαν μάθεις να παρατηρείς καλύτερα Στο σάπιο θα βρεις την ομορφιά Στο τώρα την ασφάλεια Στο μετά το φως Στο πουθενά το δρόμο Και στο τίποτα τα πάντα

Το πόδι Το κουτσό Είναι κόκκινο Και γέρνει τη ζυγαριά Χαλάει τις ισορροπίες Τις δήθεν τέλειες Συμμετρικές Προβλήματα Εκπληκτική η συμμετρία Πράγματι Όμως Δεν είναι τα πάντα λογική

Ένα μέρος του καρπού φαγώθηκε Και τα υπολείμματα με τον καιρό σάπισαν Έχασαν το χρώμα τους, τη γεύση, την ευωδιά Έλιωσαν κι εξαφανίστηκαν Έμεινε μόνο ένα κουκούτσι Ένας ξερός πυρήνας Κι ένας πικρός σπόρος μέσα του Που με τον καιρό ένα δέντρο θα φυτρώσει Από το θάνατο δημιουργείται η ζωή Κι από τη ζωή ο θάνατος

Ζωή / Ύπαρξη Archives - Σελίδα 17 από 18

Q: Καθαρά Δευτέρα

Πήγαμε στη θάλασσα Αν και μας αρέσει Περισσότερο το βουνό Τα δέντρα Είχε λιακάδα στη διαδρομή Μιλούσαμε Για δυσάρεστα περισσότερο Και κάποιες τρυφερές στιγμές για εμάς Πόσο γεμίσαμε κάποια κενά μας Πήγαμε στη θάλασσα Και γελάσαμε Με τα πλαδαρά οπίσθια Εκείνου του τύπου που έτρεχε Με τα αδεσποτάκια Που κοιτούσαν κατάματα τις ψυχές μας Με τις εναλλαγές της διάθεσης Με τα απρόοπτα Και την απουσία του ελέγχου Πήγαμε στη θάλασσα Καθίσαμε στον ήλιο Για λίγο ήμασταν ελεύθεροι Σαν άστεγοι Μια ηλιόλουστη μέρα στην παραλία Ξαπλωμένοι σε ένα πεζούλι σκληρό Λυτρωτικό Βλέπαμε μόνο ουρανό Δράκους και αετούς Ενόψει της καθαράς Δευτέρας Ελπίζοντας Περιμένοντας Της κάθαρση του χρόνου Απολαμβάνοντας Το μεσοδιάστημα της ζωής

Q: Αποκαθήλωση

Δεν έχω κάτι να σου κρύψω Κι αν αυτό που βλέπεις δε σου φτάνει Μη μ’ αδικείς Δε φταίω Είναι που μου αρέσει Να μοιράζομαι την ψυχή μου Κι όχι το κουφάρι μου Από τότε που το απομυθοποίησα Σαν κατάλαβα Πως τούτο είναι απλά κλήρος Ενώ το πνεύμα είναι απέραντο Ψυχές θέλω να βλέπω Όχι ύλη