Βροχή στον ύπνο Βροχή στον ξύπνιο Βροχή μέσα Βροχή έξω Βροχή παντού γύρω Τα φυτά ζωντανεύουν Εμείς πνιγόμαστε Καλά πάμε...

Αγαπώ βαθύτατα εκείνους Που το σύστημα αποκαλεί ‘παρίες’ Εκείνη τη μειοψηφία Που προβάλλει με μεγεθυντικό φακό Τη σύστασή της Διάφανη κι ειλικρινής Μαχόμενη τον φόβο Της κριτικής της εκάστοτε αντίληψης Πόσες φορές ασυνείδητα έκλεισα την πόρτα στον παρία μέσα μου Για να είμαι αρεστή και εναρμονισμένη με τις πιέσεις Και τις επιταγές των καιρών και του περιβάλλοντος Πόσο βαθιά υποσχέθηκα στον καθρέπτη πως δε θα το ξανακάμω Πόσο στραβοπατάω ακόμα στα παιγνίδια των ροπών μου Παρία, στο υπόσχομαι Τον αέρα που εισέρχεται στους πνεύμονές μου Εσύ θ’ αναπνέεις κάποτε

Απεικονιστικές Νεφρό Θώρακας Πνεύμονες Εγκέφαλος Δείκτες Γωνίες Όψεις Φαινόμενα Δεύτερος χρόνος Γιατροί Εξετάσεις Εξετάσεις Κι άλλες εξετάσεις Αποτελέσματα - Τι κατάλαβες; - Πως μια μέρα θα πεθάνω.

Περνούν αιώνες Για να φύγουν οι μουσώνες Στους τοίχους εικόνες Από καρπωμένους ελαιώνες Κι εμείς στην κουζίνα Τρώμε κεφτέδες

Ευτυχώς έχω Κακή μνήμη Και Ήρεμη συνείδηση

Μια σκέψη κάμω με το σούρουπο Πως περπατώ στους νευρώνες Της τραγικής ειρωνείας που χαρακτηρίζει Την ίδια μας την ύπαρξη Περιφέρομαι μέσα Στα μπουντρούμια των βασανιστηρίων Αίματα και μέλη Θάνατος παντού Κι έπειτα βγαίνω Στους ολάνθιστους κήπους Με κάθε λογής χρώματα κι ευωδιές Σκέπτομαι πως Το μέσα και το έξω συνυπάρχουν Η πραγματικότητα μας είναι Μοναχά ένας κλήρος Μια και μοναδική Κάθετη σύμπτωση

Έπειτα από εννιά περίπου Μακρόσυρτες δρασκελιές στο σκοτάδι Φως ίσα που πρόλαβες να αντικρίσεις Σου κάψαν τα μάτια καψερέ Κι έκτοτε Σκυφτός και φοβισμένος περιφέρεσαι Με την αφή Την ακοή Και τα άντερα κανόνα Παλεύεις να βρεις το είμαι Στο χάος του περιβάλλοντος Σε χώρο δανεικό Βουτηγμένος στο ψέμα Μέχρι τις τρύπες Που κάποτε ήταν μάτια σου Συντηρηταίος στη φορμόλη Κατεψυγμένος κι αεροστεγής Σέρνεσαι με τα γόνατα Προσκυνητής της άγνοιας Φερέφωνο που αναπαράγει Κραυγές εύηχες μα άοσμες Στα ηχεία της κούφιας ετούτης πόλης Και να Εκεί Ένα γκρίζο αποτύπωμα Αγνώστου προέλευσης Και πρωτύτερης υπόστασης Που πιθανότατα Απλώς θα προσπεράσεις Μα αν τυχερός σταθείς Και απάνω του περάσεις Τα γόνατά σου βάψε με τις στάχτες Κράτα τες Κουβάλα τες Και με αυτές στόλιζε Στην πορεία Κάθε τι Λευκό κι ατσαλάκωτο Κι ας μη χρωματιστεί ποτέ Η δική σου οπτική πραγματικότητα

Ήταν μαγικό αυτό που συνέβαινε Σε 'κείνη τη λάσπη Στην ηρεμία του Βλάχου Με λίγο ουίσκι Γιατί δεν είναι καλά τα πράγματα Χαζή δεν είμαι Υπάρχει πρόβλημα Ο γιατρός γράφει Αμφιλεγόμενο Δεν ξέρουμε Η χειρότερη περίπτωση δεν είναι η χείριστη Λεμφαδένες Ερεθισμένοι Το ξέρουμε Είναι λογικό Αντίδραση Πρήζεσαι Παρακολούθηση Επανεκτίμηση σε δύο μήνες Αρχικό σχέδιο Δεν καταλαβαίνω

Επιβίωση Archives - Muriel Thoughts

Q: Πρωινό ξύπνημα

Ένας ήχος ξύπνησε τον Ρόνι Διέκοψε τη θύμιση της περσινής ημέρας ευχαριστιών Τη μυρωδιά της γαλοπούλας της μάνας του, τα γέλια και το ζεστό ψωμί που επέμενε να αχνίζει καθώς έσχιζαν την κόρα του τ' ανυπόμονα χέρια Πόσο δεδομένες είναι οι απολαύσεις Βρέθηκε ξανά στο καλύβι με την τρύπια σκεπή Οι φετινές ευχαριστίες βάσει του ημερολογίου του θα είναι μια ωδή στην επιβίωση Χωρίς ψωμί και γαλοπούλα ψητή Με μοναδικό κοινό, συντροφιά και οικογένεια κάτι μύγες που έμεναν εκεί πριν το ναυάγιό του

Q: Τίτλοι ιδεοκτησίας

Τα παραμύθια καταδικάστηκαν σε θάνατο Η νέα τάξη των πραγμάτων υπέγραψε την ετυμηγορία Ένορκοι , εισαγγελείς και δικαστές εμείς Με περούκες και μάσκες Αγνώριστοι αποφασίσαμε Να σκοτώσουμε την ψυχή μας Για 15 λεπτά δημοσιότητας