Άν θρωποι
Η ηλικία μου δε με καθορίζει
Το φύλο μου δε με χαρακτηρίζει
Η όψη μου δεν έχει σημασία
Σε έναν ανθρωποκρατούμενο κόσμο που φλέγεται
Το μόνο που ίσως σημαίνει κάτι
Είναι η ανθρωπιά
Οκτώβριος 2021
Επιφάνεια
Παιχνίδια εντυπώσεων
Δόξες περιτυλιγμάτων
Θρόνοι φτιαγμένοι από καπνό και άχυρο
που με φωτιά θα ζώνει ο χρόνος
Φθίνουσα πορεία
Έχω τόσα που πρέπει να θυμάμαι καθημερινά
κι ένα τόσο κουρασμένο νου που όλο κλοτσάει τα πρέπει μακριά
μ' ολοένα και μεγαλύτερη μανία κι αποφασιστικότητα
Σεπτέμβριος 2021
Μαύρη ώρα
Μου αρέσει όταν ταξιδεύω
να κοιτάζω έξω από το παράθυρο
και να διαβάζω πινακίδες
Αγαπημένες μου είναι
Προσωρινός αποχαιρετισμός
Φύγε καλή μου μανούλα
Μην περιμένεις άλλο να μεγαλώσουμε
Δεν αντέχω να υποφέρεις
Είναι η μόνη μου σκέψη τούτη
Αλάτι
Αλάτι ψιλό
το λευκό στα μάτια μου ζεματίζει
Αλάτι χοντρό
τις πληγές στα σωθικά μου διαβρώνει
Εις το επανιδείν μαμά
Ο απογευματινός ουρανός σήμερα ήταν μωβ, το αγαπημένο χρώμα της μαμάς
Σήμερα πήρε κι εκείνη το ίδιο τρένο με τον Μίκη